#ΚΕΤ_Εξέλιξη των Υπολογιστών
Ο UNIVAC I παρουσιάστηκε το 1951 και θεωρείται ο πρώτος εμπορικά διαθέσιμος ηλεκτρονικός υπολογιστής παγκοσμίως. Ο UNIVAC (Universal Automatic Computer) είναι ο πρώτος ηλεκτρονικός υπολογιστής γενικού σκοπού. Αυτός ο γιγάντιος υπολογιστής θεωρείται ο πρόδρομος των σημερινών ηλεκτρονικών υπολογιστών. Το συνολικό του βάρος ήταν 8 τόνοι και χρησιμοποιούσε 5000 λυχνίες κενού με σκοπό να εκτελεί περίπου 1900 υπολογισμούς το δευτερόλεπτο, που αντιστοιχεί σε ταχύτητα 1,9 kHz. Οι διαστάσεις της μονάδας επεξεργασίας και της μνήμης ήταν: μήκος 4,3 m, πλάτος 2,4 m και ύψος 2,6 m. Το συνολικό εμβαδόν που καταλάμβανε ήταν 35,5 m2. O UNIVAC I χρησιμοποιήθηκε για την επεξεργασία δεδομένων κατά την απογραφή πληθυσμού των ΗΠΑ. Κατά το τέλος της δεκαετίας του 1950, oι υπολογιστές πρώτης γενιάς αντικαταστάθηκαν με υπολογιστές που χρησιμοποιούσαν τρανζίστορ, οι οποίοι ήταν μικρότεροι σε μέγεθος, χρησιμοποιούσαν λιγότερη ισχύ κατά τη λειτουργία τους και εκτελούσαν πολύ περισσότερες διαδικασίες το δευτερόλεπτο.
Ο UNIVAC I παρουσιάστηκε το 1951 και θεωρείται ο πρώτος εμπορικά διαθέσιμος ηλεκτρονικός υπολογιστής παγκοσμίως. Ο UNIVAC (Universal Automatic Computer) είναι ο πρώτος ηλεκτρονικός υπολογιστής γενικού σκοπού. Αυτός ο γιγάντιος υπολογιστής θεωρείται ο πρόδρομος των σημερινών ηλεκτρονικών υπολογιστών. Το συνολικό του βάρος ήταν 8 τόνοι και χρησιμοποιούσε 5000 λυχνίες κενού με σκοπό να εκτελεί περίπου 1900 υπολογισμούς το δευτερόλεπτο, που αντιστοιχεί σε ταχύτητα 1,9 kHz. Οι διαστάσεις της μονάδας επεξεργασίας και της μνήμης ήταν: μήκος 4,3 m, πλάτος 2,4 m και ύψος 2,6 m. Το συνολικό εμβαδόν που καταλάμβανε ήταν 35,5 m2. O UNIVAC I χρησιμοποιήθηκε για την επεξεργασία δεδομένων κατά την απογραφή πληθυσμού των ΗΠΑ. Κατά το τέλος της δεκαετίας του 1950, oι υπολογιστές πρώτης γενιάς αντικαταστάθηκαν με υπολογιστές που χρησιμοποιούσαν τρανζίστορ, οι οποίοι ήταν μικρότεροι σε μέγεθος, χρησιμοποιούσαν λιγότερη ισχύ κατά τη λειτουργία τους και εκτελούσαν πολύ περισσότερες διαδικασίες το δευτερόλεπτο.
Ο ENIAC (Electronic Numerical Integrator and Computer) θεωρείται ο πρώτος επαναπρογραμματιζόμενος ηλεκτρονικός υπολογιστής γενικού σκοπού, ο οποίος παρουσιάστηκε από το πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνιας. Πρωταρχικός του σκοπός ήταν να κάνει μαθηματικούς υπολογισμούς και να λύνει προβλήματα βαλλιστικής, εξυπηρετώντας σκοπούς του αμερικάνικου στρατού. Η κατασκευή του ξεκίνησε περίπου το 1943 και μία πρώτη του μορφή παρουσιάστηκε το 1946. Παρόλο που δεν ήταν έτοιμος μέχρι το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, ο σκοπός του ENIAC ήταν να χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο των Αμερικανών απέναντι στη Γερμανία. Ήταν το πιο πολύπλοκο ηλεκτρονικό σύστημα που είχε κατασκευαστεί μέχρι τότε, αφού περιείχε 17.468 σωλήνες κενού, 70.000 αντιστάσεις, 10.000 πυκνωτές, 1.500 ρελέ, 6.000 χειροκίνητους διακόπτες και 5 εκατομμύρια συγκολλημένους αρμούς. Οι διαστάσεις του κάλυπταν επιφάνεια 167 τ.μ., ζύγιζε 30 τόνους και η κατανάλωσή του σε ηλεκτρική ενέργεια έφτανε τα 160 κιλοβάτ. Είχε τη δυνατότητα να υπολογίσει 5000 προσθέσεις και 300 πολλαπλασιασμούς το δευτερόλεπτο. Αυτή η υπολογιστική ισχύς είναι πολύ μικρή, συγκρινόμενη με την αντίστοιχη των σημερινών υπολογιστών, δεδομένου ότι ένας σύγχρονος μικροεπεξεργαστής υπολογίζει 100 εκατομμύρια προσθέσεις το δευτερόλεπτο. Όταν κατασκευάστηκε, όμως, αποτέλεσε ένα σπουδαίο επίτευγμα, αφού ήταν 100 - 1000 φορές γρηγορότερος από τους μηχανικούς υπολογιστές της εποχής του.
Ο ENIAC (Electronic Numerical Integrator and Computer) θεωρείται ο πρώτος επαναπρογραμματιζόμενος ηλεκτρονικός υπολογιστής γενικού σκοπού, ο οποίος παρουσιάστηκε από το πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνιας. Πρωταρχικός του σκοπός ήταν να κάνει μαθηματικούς υπολογισμούς και να λύνει προβλήματα βαλλιστικής, εξυπηρετώντας σκοπούς του αμερικάνικου στρατού. Η κατασκευή του ξεκίνησε περίπου το 1943 και μία πρώτη του μορφή παρουσιάστηκε το 1946. Παρόλο που δεν ήταν έτοιμος μέχρι το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, ο σκοπός του ENIAC ήταν να χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο των Αμερικανών απέναντι στη Γερμανία. Ήταν το πιο πολύπλοκο ηλεκτρονικό σύστημα που είχε κατασκευαστεί μέχρι τότε, αφού περιείχε 17.468 σωλήνες κενού, 70.000 αντιστάσεις, 10.000 πυκνωτές, 1.500 ρελέ, 6.000 χειροκίνητους διακόπτες και 5 εκατομμύρια συγκολλημένους αρμούς. Οι διαστάσεις του κάλυπταν επιφάνεια 167 τ.μ., ζύγιζε 30 τόνους και η κατανάλωσή του σε ηλεκτρική ενέργεια έφτανε τα 160 κιλοβάτ. Είχε τη δυνατότητα να υπολογίσει 5000 προσθέσεις και 300 πολλαπλασιασμούς το δευτερόλεπτο. Αυτή η υπολογιστική ισχύς είναι πολύ μικρή, συγκρινόμενη με την αντίστοιχη των σημερινών υπολογιστών, δεδομένου ότι ένας σύγχρονος μικροεπεξεργαστής υπολογίζει 100 εκατομμύρια προσθέσεις το δευτερόλεπτο. Όταν κατασκευάστηκε, όμως, αποτέλεσε ένα σπουδαίο επίτευγμα, αφού ήταν 100 - 1000 φορές γρηγορότερος από τους μηχανικούς υπολογιστές της εποχής του.
Ο Άλαν Μάθισον Τούρινγκ ή Τιούρινγκ (Alan Matheson Turing, 23 Ιουνίου 1912 – 7 Ιουνίου 1954) ήταν Άγγλος μαθηματικός, καθηγητής της λογικής, κρυπτογράφος και θεωρητικός βιολόγος. Θεωρείται «πατέρας της επιστήμης των υπολογιστών», χάρη στην πολύ μεγάλη συνεισφορά του στο γνωστικό πεδίο της θεωρίας υπολογισμού κατά τη δεκαετία του 1930, αλλά και της τεχνητής νοημοσύνης, χάρη στο λεγόμενο τεστ Τούρινγκ, το οποίο πρότεινε το 1950 και είναι ένας τρόπος για να διαπιστωθεί πειραματικά αν μία μηχανή έχει αυθεντικές γνωστικές ικανότητες και μπορεί να σκεφτεί. Το έργο του από τη δεκαετία του '30 προσέδωσε στην ως τότε άτυπη έννοια του αλγορίθμου μία επίσημη, αυστηρή μαθηματική διατύπωση, μέσω της λεγόμενης Μηχανής Τούρινγκ. Ακόμη, ο Τούρινγκ διατύπωσε από κοινού με τον Αλόνζο Τσερτς την περίφημη εικασία του, ευρέως αποδεκτή, σύμφωνα με την οποία οποιοδήποτε μαθηματικό μοντέλο υπολογισμού είναι είτε ισοδύναμο είτε υποδεέστερο της Καθολικής Μηχανής Τούρινγκ, επομένως αυτή περιγράφει τον ευρύτερο δυνατό υπολογιστή γενικού σκοπού: είναι θεωρητικά ικανή να υπολογίσει ό,τι είναι δυνατό να υπολογιστεί αλγοριθμικά.
Ο Άλαν Μάθισον Τούρινγκ ή Τιούρινγκ (Alan Matheson Turing, 23 Ιουνίου 1912 – 7 Ιουνίου 1954) ήταν Άγγλος μαθηματικός, καθηγητής της λογικής, κρυπτογράφος και θεωρητικός βιολόγος. Θεωρείται «πατέρας της επιστήμης των υπολογιστών», χάρη στην πολύ μεγάλη συνεισφορά του στο γνωστικό πεδίο της θεωρίας υπολογισμού κατά τη δεκαετία του 1930, αλλά και της τεχνητής νοημοσύνης, χάρη στο λεγόμενο τεστ Τούρινγκ, το οποίο πρότεινε το 1950 και είναι ένας τρόπος για να διαπιστωθεί πειραματικά αν μία μηχανή έχει αυθεντικές γνωστικές ικανότητες και μπορεί να σκεφτεί. Το έργο του από τη δεκαετία του '30 προσέδωσε στην ως τότε άτυπη έννοια του αλγορίθμου μία επίσημη, αυστηρή μαθηματική διατύπωση, μέσω της λεγόμενης Μηχανής Τούρινγκ. Ακόμη, ο Τούρινγκ διατύπωσε από κοινού με τον Αλόνζο Τσερτς την περίφημη εικασία του, ευρέως αποδεκτή, σύμφωνα με την οποία οποιοδήποτε μαθηματικό μοντέλο υπολογισμού είναι είτε ισοδύναμο είτε υποδεέστερο της Καθολικής Μηχανής Τούρινγκ, επομένως αυτή περιγράφει τον ευρύτερο δυνατό υπολογιστή γενικού σκοπού: είναι θεωρητικά ικανή να υπολογίσει ό,τι είναι δυνατό να υπολογιστεί αλγοριθμικά.
Το 1958 κατασκευάστηκε το πρώτο ολοκληρωμένο κύκλωμα (chip) συνδυάζοντας τρανζίστορ, πυκνωτές, αντιστάτες και άλλα ηλεκτρονικά εξαρτήματα, όλα τοποθετημένα στο ίδιο κομμάτι από πυρίτιο. Αυτό όχι μόνο αύξησε την ταχύτητα των υπολογιστών, αλλά παράλληλα μείωσε το μέγεθός τους και τους έκανε ισχυρότερους και φθηνότερους. Επιπλέον, την θέση των διάτρητων καρτών και των εκτυπώσεων των προηγούμενων συστημάτων πήραν τα πληκτρολόγια και οι οθόνες που επέτρεπαν τώρα στους ανθρώπους να αλληλοεπιδρούν με τους υπολογιστές αυτής της γενιάς. Το 1965 η Digital Equipment Corp. (DEC) παρουσίασε τον PDP-8, τον πιο επιτυχημένο μίνι-υπολογιστή.
Το 1958 κατασκευάστηκε το πρώτο ολοκληρωμένο κύκλωμα (chip) συνδυάζοντας τρανζίστορ, πυκνωτές, αντιστάτες και άλλα ηλεκτρονικά εξαρτήματα, όλα τοποθετημένα στο ίδιο κομμάτι από πυρίτιο. Αυτό όχι μόνο αύξησε την ταχύτητα των υπολογιστών, αλλά παράλληλα μείωσε το μέγεθός τους και τους έκανε ισχυρότερους και φθηνότερους. Επιπλέον, την θέση των διάτρητων καρτών και των εκτυπώσεων των προηγούμενων συστημάτων πήραν τα πληκτρολόγια και οι οθόνες που επέτρεπαν τώρα στους ανθρώπους να αλληλοεπιδρούν με τους υπολογιστές αυτής της γενιάς. Το 1965 η Digital Equipment Corp. (DEC) παρουσίασε τον PDP-8, τον πιο επιτυχημένο μίνι-υπολογιστή.
Ο Commodore PET ήταν ο πρώτος οικιακός υπολογιστής 8-bit, που παρουσιάστηκε από την Commodore το 1977. Η ονομασία PET ήταν ακρωνύμιο των λέξεων Personal Electronic Transactor. Κυκλοφόρησε σε τρεις σειρές μοντέλων: 2001, 4000 και 9000. Η αρχική τιμή τού PET 2001 με 8 kB ήταν 700 λίρες Αγγλίας. Η κεντρική μονάδα περιλάμβανε τα ηλεκτρονικά κυκλώματα, πληκτρολόγιο 73 πλήκτρων, κασετόφωνο και τροφοδοτικό. Η οθόνη ήταν ανεξάρτητη μονάδα μεγέθους 9 ιντσών και μονόχρωμη. O επεξεργαστής είχε συχνότητα λειτουργίας στα 1MHz και η κεντρική μνήμη RAM ξεκινούσε από τα 4 Kb και έφτανε στα 96 Kb. Όλα τα μοντέλα υποστήριζαν τουλάχιστον 40 στήλες × 25 γραμμές ενώ τα μεταγενέστερα μοντέλα υποστήριζαν 80 στήλες × 25 γραμμές. Δεν υπήρχε υποστήριξη γραφικών. Η υποστήριξη ήχου, όταν ήταν διαθέσιμη, περιοριζόταν σε έναν απλό βομβητή. Το συνολικό βάρος του ήταν περίπου 11 κιλά. Εκτός από το λειτουργικό σύστημα το οποίο περιλάμβανε ο υπολογιστής, διέθετε προεγκατεστημένη στη μνήμη ROM και μία γλώσσα προγραμματισμού (μία έκδοση της BASIC, η οποία είχε παρουσιαστεί από τον Bill Gates και τη νεοσύστατη τότε Microsoft). Χρησιμοποιήθηκε ευρέως στα σχολεία λόγω του μικρού μεγέθους του και της απλής χρήσης του.
Ο Commodore PET ήταν ο πρώτος οικιακός υπολογιστής 8-bit, που παρουσιάστηκε από την Commodore το 1977. Η ονομασία PET ήταν ακρωνύμιο των λέξεων Personal Electronic Transactor. Κυκλοφόρησε σε τρεις σειρές μοντέλων: 2001, 4000 και 9000. Η αρχική τιμή τού PET 2001 με 8 kB ήταν 700 λίρες Αγγλίας. Η κεντρική μονάδα περιλάμβανε τα ηλεκτρονικά κυκλώματα, πληκτρολόγιο 73 πλήκτρων, κασετόφωνο και τροφοδοτικό. Η οθόνη ήταν ανεξάρτητη μονάδα μεγέθους 9 ιντσών και μονόχρωμη. O επεξεργαστής είχε συχνότητα λειτουργίας στα 1MHz και η κεντρική μνήμη RAM ξεκινούσε από τα 4 Kb και έφτανε στα 96 Kb. Όλα τα μοντέλα υποστήριζαν τουλάχιστον 40 στήλες × 25 γραμμές ενώ τα μεταγενέστερα μοντέλα υποστήριζαν 80 στήλες × 25 γραμμές. Δεν υπήρχε υποστήριξη γραφικών. Η υποστήριξη ήχου, όταν ήταν διαθέσιμη, περιοριζόταν σε έναν απλό βομβητή. Το συνολικό βάρος του ήταν περίπου 11 κιλά. Εκτός από το λειτουργικό σύστημα το οποίο περιλάμβανε ο υπολογιστής, διέθετε προεγκατεστημένη στη μνήμη ROM και μία γλώσσα προγραμματισμού (μία έκδοση της BASIC, η οποία είχε παρουσιαστεί από τον Bill Gates και τη νεοσύστατη τότε Microsoft). Χρησιμοποιήθηκε ευρέως στα σχολεία λόγω του μικρού μεγέθους του και της απλής χρήσης του.
Η αρχαιότερη γνωστή μορφή αποθηκευτικού μέσου χρονολογείται στο 1725 και αποτελεί εφεύρεση του Μπαζίλ Μπουσόν (Basile Bouchon), ο οποίος χρησιμοποίησε διάτρητο χαρτί με επαναλαμβανόμενο μοτίβο, με σκοπό να σώσει διάφορα πατρόν για ρούχα. Ωστόσο η πρώτη αληθινή πατέντα για αποθήκευση δεδομένων χρονολογείται στις 23 Σεπτεμβρίου 1884 και ανήκει στον Χέρμαν Χόλλεριθ (Herman Hollerith). Η εφεύρεση του Χόλλεριθ χρησιμοποιήθηκε για 9 δεκαετίες, έως και τα τέλη του 1970. Το όνομ'α της ήταν διάτρητη κάρτα ή punched card, γνωστή και ως κάρτα Χόλλεριθ. Είναι μία κάρτα 90 στηλών, η οποία κυκλοφόρησε στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Επειδή η ποσότητα δεδομένων, η οποία μπορούσε να αποθηκευτεί στις διάτρητες κάρτες δεν ήταν αρκετή, η κύρια λειτουργία της κάρτας δεν ήταν η αποθήκευση μεγάλου αριθμού δεδομένων, αλλά η αποθήκευση ρυθμίσεων και εντολών για διάφορες μηχανές.
Η αρχαιότερη γνωστή μορφή αποθηκευτικού μέσου χρονολογείται στο 1725 και αποτελεί εφεύρεση του Μπαζίλ Μπουσόν (Basile Bouchon), ο οποίος χρησιμοποίησε διάτρητο χαρτί με επαναλαμβανόμενο μοτίβο, με σκοπό να σώσει διάφορα πατρόν για ρούχα. Ωστόσο η πρώτη αληθινή πατέντα για αποθήκευση δεδομένων χρονολογείται στις 23 Σεπτεμβρίου 1884 και ανήκει στον Χέρμαν Χόλλεριθ (Herman Hollerith). Η εφεύρεση του Χόλλεριθ χρησιμοποιήθηκε για 9 δεκαετίες, έως και τα τέλη του 1970. Το όνομ'α της ήταν διάτρητη κάρτα ή punched card, γνωστή και ως κάρτα Χόλλεριθ. Είναι μία κάρτα 90 στηλών, η οποία κυκλοφόρησε στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Επειδή η ποσότητα δεδομένων, η οποία μπορούσε να αποθηκευτεί στις διάτρητες κάρτες δεν ήταν αρκετή, η κύρια λειτουργία της κάρτας δεν ήταν η αποθήκευση μεγάλου αριθμού δεδομένων, αλλά η αποθήκευση ρυθμίσεων και εντολών για διάφορες μηχανές.
Ο σχεδιασμός των σύγχρονων ηλεκτρονικών υπολογιστών βασίζεται στην αρχιτεκτονική Von Neumann, η οποία παρουσιάστηκε τη δεκαετία του 1940. Βασικό χαρακτηριστικό τής συγκεκριμένης αρχιτεκτονικής είναι ο διακριτός διαχωρισμός ανάμεσα στις μονάδες επεξεργασίας και στις μονάδες αποθήκευσης της πληροφορίας. Τα βασικά μέρη από τα οποία αποτελείται ένας υπολογιστής σύμφωνα με την αρχιτεκτονική Von Neumann είναι τα παρακάτω:
- Κεντρική μονάδα επεξεργασίας: αποτελείται από την μονάδα ελέγχου και την αριθμητική/λογική μονάδα. Η μεν μονάδα ελέγχου χρησιμοποιείται για τη διασύνδεση και τον έλεγχο των διαφορετικών τμημάτων του υπολογιστή, η δε αριθμητική/λογική μονάδα είναι υπεύθυνη για την εκτέλεση των αριθμητικών και λογικών πράξεων σύμφωνα με τις αποθηκευμένες εντολές στη μονάδα μνήμης.
- Μονάδα μνήμης: περιέχει αποθηκευμένα όλα τα δεδομένα και τις οδηγίες για την επεξεργασία τους.
- Συσκευές εισόδου: μέσω αυτών γίνεται η εισαγωγή των δεδομένων από το εξωτερικό περιβάλλον (π.χ. πληκτρολόγιο, ποντίκι, μικρόφωνο).
- Συσκευές εξόδου: μεταφέρουν τα αποτελέσματα της επεξεργασίας των δεδομένων στο εξωτερικό περιβάλλον (π.χ. οθόνη, ηχείο, εκτυπωτής).
Ο σχεδιασμός των σύγχρονων ηλεκτρονικών υπολογιστών βασίζεται στην αρχιτεκτονική Von Neumann, η οποία παρουσιάστηκε τη δεκαετία του 1940. Βασικό χαρακτηριστικό τής συγκεκριμένης αρχιτεκτονικής είναι ο διακριτός διαχωρισμός ανάμεσα στις μονάδες επεξεργασίας και στις μονάδες αποθήκευσης της πληροφορίας. Τα βασικά μέρη από τα οποία αποτελείται ένας υπολογιστής σύμφωνα με την αρχιτεκτονική Von Neumann είναι τα παρακάτω:
- Κεντρική μονάδα επεξεργασίας: αποτελείται από την μονάδα ελέγχου και την αριθμητική/λογική μονάδα. Η μεν μονάδα ελέγχου χρησιμοποιείται για τη διασύνδεση και τον έλεγχο των διαφορετικών τμημάτων του υπολογιστή, η δε αριθμητική/λογική μονάδα είναι υπεύθυνη για την εκτέλεση των αριθμητικών και λογικών πράξεων σύμφωνα με τις αποθηκευμένες εντολές στη μονάδα μνήμης.
- Μονάδα μνήμης: περιέχει αποθηκευμένα όλα τα δεδομένα και τις οδηγίες για την επεξεργασία τους.
- Συσκευές εισόδου: μέσω αυτών γίνεται η εισαγωγή των δεδομένων από το εξωτερικό περιβάλλον (π.χ. πληκτρολόγιο, ποντίκι, μικρόφωνο).
- Συσκευές εξόδου: μεταφέρουν τα αποτελέσματα της επεξεργασίας των δεδομένων στο εξωτερικό περιβάλλον (π.χ. οθόνη, ηχείο, εκτυπωτής).
Την άνοιξη του 1985, η Toshiba κυκλοφόρησε τον πρώτο φορητό υπολογιστή στον κόσμο, το μοντέλο T1100 που άνοιξε το δρόμο ώστε να γίνουν οι φορητοί υπολογιστές συσκευές που υπάρχουν σήμερα σε κάθε σπίτι. Ο Toshiba T1100 δεν είχε σκληρό δίσκο, αλλά έναν οδηγό εύκαμπτων δίσκων 3,5-ιντσών (floppy disks). Ο επεξεργαστής ήταν ο Intel 80C88 8-bit με συχνότητα λειτουργίας 4,77 MHz, μία έκδοση του δημοφιλούς Intel 8088 επεξεργαστή. Με την κυκλοφορία του στην Ευρώπη το 1985, το μοντέλο T1100 τράβηξε την προσοχή και δημιούργησε τη βιομηχανία των φορητών υπολογιστών. Ο T1100 διέθετε ασπρόμαυρη οθόνη LCD 9,1 ιντσών με ανάλυση 640×200 pixels, και 3,5-ιντσών floppy drive. Με το νέο λογισμικό, που μπορούσε να ελέγχει την τροφοδοσία, η μπαταρία είχε διάρκεια 8 ώρες. Αν και η συσκευή είχε λειτουργικό σύστημα DOS, το οποίο φορτωνόταν από τη δισκέτα απευθείας στη ROM, ο T1100 ήταν αρκετά μικρός και ελαφρύς και μπορούσε να μεταφερθεί με τσάντα ή σακίδιο. Επίσης, ενσωμάτωνε και τη λειτουργία της “αναστολής”, χαρακτηριστική των σημερινών φορητών, επιτρέποντας στους υπολογιστές να βρίσκονται σε κατάσταση παύσης, χωρίς να χρειάζονται επανεκκίνηση κάθε φορά. Η πιο σημαντική καινοτομία του ήταν η φορητότητα με βάρος μόλις 4,1 κιλά!
Την άνοιξη του 1985, η Toshiba κυκλοφόρησε τον πρώτο φορητό υπολογιστή στον κόσμο, το μοντέλο T1100 που άνοιξε το δρόμο ώστε να γίνουν οι φορητοί υπολογιστές συσκευές που υπάρχουν σήμερα σε κάθε σπίτι. Ο Toshiba T1100 δεν είχε σκληρό δίσκο, αλλά έναν οδηγό εύκαμπτων δίσκων 3,5-ιντσών (floppy disks). Ο επεξεργαστής ήταν ο Intel 80C88 8-bit με συχνότητα λειτουργίας 4,77 MHz, μία έκδοση του δημοφιλούς Intel 8088 επεξεργαστή. Με την κυκλοφορία του στην Ευρώπη το 1985, το μοντέλο T1100 τράβηξε την προσοχή και δημιούργησε τη βιομηχανία των φορητών υπολογιστών. Ο T1100 διέθετε ασπρόμαυρη οθόνη LCD 9,1 ιντσών με ανάλυση 640×200 pixels, και 3,5-ιντσών floppy drive. Με το νέο λογισμικό, που μπορούσε να ελέγχει την τροφοδοσία, η μπαταρία είχε διάρκεια 8 ώρες. Αν και η συσκευή είχε λειτουργικό σύστημα DOS, το οποίο φορτωνόταν από τη δισκέτα απευθείας στη ROM, ο T1100 ήταν αρκετά μικρός και ελαφρύς και μπορούσε να μεταφερθεί με τσάντα ή σακίδιο. Επίσης, ενσωμάτωνε και τη λειτουργία της “αναστολής”, χαρακτηριστική των σημερινών φορητών, επιτρέποντας στους υπολογιστές να βρίσκονται σε κατάσταση παύσης, χωρίς να χρειάζονται επανεκκίνηση κάθε φορά. Η πιο σημαντική καινοτομία του ήταν η φορητότητα με βάρος μόλις 4,1 κιλά!
Ο Intel 4004 ήταν ο πρώτος ολοκληρωμένος μαζικής παραγωγής μικροεπεξεργαστής 4-bit «όλα σε ένα» και κυκλοφόρησε το 1971 από την εταιρεία Intel. Η φράση «όλα σε ένα» σημαίνει ότι σε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα περιλαμβάνονταν το ρολόι χρονισμού, η εσωτερική μνήμη με τη μορφή καταχωρητών (registers) και η μονάδα αριθμητικών υπολογισμών (ALU). Ήταν το πρώτο προϊόν της εταιρείας Intel που σχεδιάστηκε και κατασκευάσθηκε για χρήση σε επιτραπέζιες αριθμομηχανές, ενώ δικαιολογούσε πλήρως την έννοια του ολοκληρωμένου κυκλώματος, ενσωματώνοντας 2.300 τρανζίστορ. Οι σχεδιαστές του μικροεπεξεργαστή ήταν οι Federico Faggin και Ted Hoff από την Intel και ο Masatoshi Shima από την Busicom. Ο 4004 είχε στην κεραμική του βάση 16 ακροδέκτες (pin) επικοινωνίας και συνδεσιμότητας με άλλα κυκλώματα. Ο τυπικός διάδοχός του ήταν ο 4040, μια βελτιωμένη έκδοση του 4004. Εντούτοις ο ουσιαστικός διάδοχος ήταν ο 8008, ο οποίος επισκίασε και τους δύο ως ο πρώτος πραγματικός μικροεπεξεργαστής 8-bit. Η παραγωγή του 4004 και του 4040 σταμάτησε το 1981.
Ο Intel 4004 ήταν ο πρώτος ολοκληρωμένος μαζικής παραγωγής μικροεπεξεργαστής 4-bit «όλα σε ένα» και κυκλοφόρησε το 1971 από την εταιρεία Intel. Η φράση «όλα σε ένα» σημαίνει ότι σε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα περιλαμβάνονταν το ρολόι χρονισμού, η εσωτερική μνήμη με τη μορφή καταχωρητών (registers) και η μονάδα αριθμητικών υπολογισμών (ALU). Ήταν το πρώτο προϊόν της εταιρείας Intel που σχεδιάστηκε και κατασκευάσθηκε για χρήση σε επιτραπέζιες αριθμομηχανές, ενώ δικαιολογούσε πλήρως την έννοια του ολοκληρωμένου κυκλώματος, ενσωματώνοντας 2.300 τρανζίστορ. Οι σχεδιαστές του μικροεπεξεργαστή ήταν οι Federico Faggin και Ted Hoff από την Intel και ο Masatoshi Shima από την Busicom. Ο 4004 είχε στην κεραμική του βάση 16 ακροδέκτες (pin) επικοινωνίας και συνδεσιμότητας με άλλα κυκλώματα. Ο τυπικός διάδοχός του ήταν ο 4040, μια βελτιωμένη έκδοση του 4004. Εντούτοις ο ουσιαστικός διάδοχος ήταν ο 8008, ο οποίος επισκίασε και τους δύο ως ο πρώτος πραγματικός μικροεπεξεργαστής 8-bit. Η παραγωγή του 4004 και του 4040 σταμάτησε το 1981.
Μία υπολογιστική μηχανή (υπολογιστής) δεν είναι υποχρεωτικό να είναι ηλεκτρονική. Γνωρίζουμε ότι στην αρχαιότητα είχαν κατασκευαστεί μηχανικές υπολογιστικές μηχανές που μπορούσαν να κάνουν αρκετά πολύπλοκους υπολογισμούς. Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, που βρέθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα, είναι μία τέτοια μηχανή. Λίγα γνωρίζουμε για το ποιος ή ποιοι έφτιαξαν αυτές τις μηχανές ή ακόμη και αν υπήρχαν και άλλες παρόμοιες. Ωστόσο, ο μηχανισμός των Αντικυθήρων δείχνει το επίπεδο των γνώσεων που υπήρχε στην αρχαιότητα, αλλά και το πόσο λίγα γνωρίζουμε για τα τεχνολογικά επιτεύγματα του αρχαίου κόσμου.
Μία υπολογιστική μηχανή (υπολογιστής) δεν είναι υποχρεωτικό να είναι ηλεκτρονική. Γνωρίζουμε ότι στην αρχαιότητα είχαν κατασκευαστεί μηχανικές υπολογιστικές μηχανές που μπορούσαν να κάνουν αρκετά πολύπλοκους υπολογισμούς. Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, που βρέθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα, είναι μία τέτοια μηχανή. Λίγα γνωρίζουμε για το ποιος ή ποιοι έφτιαξαν αυτές τις μηχανές ή ακόμη και αν υπήρχαν και άλλες παρόμοιες. Ωστόσο, ο μηχανισμός των Αντικυθήρων δείχνει το επίπεδο των γνώσεων που υπήρχε στην αρχαιότητα, αλλά και το πόσο λίγα γνωρίζουμε για τα τεχνολογικά επιτεύγματα του αρχαίου κόσμου.
